گیتار الکتریک که به گیتار برقی هم مشهور است یکی از انواع سازهای موسیقی به شمار می رود که در دهه  1930 توسط شخصی به نام ریکن بیکر ساخته شد که تا به امروز هم مورد استفاده قرار گرفته و صدایی که از این دستگاه موسیقی خارج می شود به وسیله تقویت کننده های الکتریکی تغییر و یا شدت آن بیشتر می شود.

از این نوع گیتار برقی در سبک های متفاوت و متنوعی مانند متال، بلوز، راک، جاز، پاپ و حتی هیپ هاپ هم استفاده می شود اما در واقع در سبک هایی مانند بلوز، راک و متال به نوعی به عنوان ساز اصلی از آن استفاده می کنند و اگر اغراق نباشد در حال حاضر یکی از محبوب ترین سازهای موسیقی در قرن بیستم به شمار می رود. در ضمن برای آشنایی و خرید آلات موسیقی وارد لینک آبی رنگ شوید.

ایده پیدایش گیتار الکتریک

یکی از دلیل هایی که به پیدایش گیتار الکتریک کمک کرد این بود که در همنوازی ها، صدای گیتار آکوستیک به مراتب در بین صداهای دیگر سازها مانند درامز و بیس به وضوح شنیده نمی شد یا به اصطلاح گم بود، به همین دلیل خیلی از موسیقی دان ها با استفاده از علم الکترونیک سعی کردند که صدای گیتار را به نوعی تقویت کنند و شاید این بهترین راه حلی بود که در آن مقطع به ذهنشان رسید.

از آن به بعد در دهه 30 میلادی به مرور زمان گیتار الکتریک وارد عرصه موسیقی شد و انقلابی عظیم را در تکنولوژی و همچنین صدا به وجود آورد که تا به امروز هم پابرجاست. کم کم و با پیدایش سبک موسیقی راک اند رول در دهه 50، گیتار برقی به سرعت جای خودش را در موسیقی باز کرد و به عنوان یکی از اصلی ترین و فراگیرترین سازهای تاریخ مبدل شد. به طور معمول در حال حاضر در گروه های راک، دو نوازنده موسیقی وجود دارد که از گیتار الکتریک استفاده می کنند، یک نفر ملودی ها را با گیتار لید می نوازد و دیگری ریتم ها را با گیتار ریتم، می نوازد.

تاریخچه گیتار برقی

همان طوری که در بالا هم به این موضوع اشاره کردیم گیتار الکتریک در دهه 30 میلادی توسط شخصی به نام ریکن بیکر ساخته شد. در آن موقع گیتارهای الکتریک اولیه از پیکاپ یا به اصطلاح زخمه گاه هایی از جنس تنگستن استفاده می کردند که لرزش هایی که در سیم های گیتار به وجود می آمد را به جریان های الکتریکی تبدیل و سپس به وسیله آمپلی فایر به صدا تبدیل می کرد.

گیتار برقی هایی که خیلی قدیمی هستند دارای ویژگی های خاصی بود. یکی از این ویژگی ها این بود که در بدنه آنها سوراخ های کوچکی برای خروجی صدا تعبیه شده بود که به این نوع گیتارها، گیتار الکتریک با بدنه نیمه تهی یا به اصطلاح بدنه تو خالی می گفتند و امروزه به علت همین قابلیت تغییر و انعطاف پذیری، این نوع گیتارها تا حد خیلی زیادی بین مردم محبوب شده است.

بعد از آن گیتار الکتریک با بدنه توپر توسط شخصی به نام لس پاول در سال 1941 میلادی تولید شد و با استفاده از پیکاپ های تنگستنی، گیتارهایی که شبیه به گیتارهای آکوستیک و کلاسیک و بدون سوراخ های صدا بود ساخته شد که با وصل شدن به آمپلی فایر یا همان تقویت کننده، صدا شنیده می شد.

اولین گیتار با بدنه توپر که توسط لس پاول تولید و ساخته شد بسیار جزئی و ساده بود و با چوب سخت بدون وجود سوراخ های صدا ساخته شد. در کل می توان اینگونه گفت که این گیتار الکتریک لس پاول یک قطعه چوب مستطیل شکل بسیار ساده بود که توسط 6 رشته سیم که همگی از جنس فولاد بود به یک دسته متصل می شد.

در دهه 50 میلادی بود که شخص دیگری به نام گیبسون گیتار الکتریک لس پاول را به جهان معرفی کرد و در حال حاضر گیتارهایی که امروز می شناسید به نام گیبسون لس پاول مشهور هستند که خیلی زود توانستند به یکی از سازهای محبوب در دنیای موسیقی تبدیل شوند.

گیتار الکتریک از نظر بدنه به دو دسته کلی تقسیم بندی می شود.

• گیتار برقی بدنه توپر: از این نوع گیتارها بیشتر در موسیقی های راک و متال استفاده می شود.
• گیتار برقی بدنه توخالی: این نوع گیتارها بیشتر مورد استفاده نوازندگان جاز است.

تقسیم بندی گیتار الکتریک از نظر تعداد سیم ها

به طور معمول گیتارهای برقی دارای شش سیم هستند و برخی دیگر هم دارای 12 سیم هستند که هر دوی اینها با یک نت کوک می شوند اما با اکتاوهای متفاوت و اکثراً در موسیقی های فولک استفاده می شود. در حال حاضر هم گیتارهایی با هفت یا هشت سیم وجود دارند که می توان اینگونه گفت که این یک مقدار غیرمعمول به نظر می رسند.