معرفی ساز دف
دَف، یکی از سازهای کوبه‌ای در موسیقی ایرانی است که شامل حلقه‌ای چوبی است که پوست نازکی بر آن کشیده‌اند و با ضربه‌های انگشت می‌نوازند. این ساز از سازهای ضربی ایرانی شبیه به دایره ولی بزرگ‌تر از آن و با صدای بم‌تر است.

ساز دف از آلات موسیقی ایران باستان و کشورهای همجوار است. این ساز از ابزار موسیقی کوبه ای است که با ضربات دست نواخته می شود. دف معمولاً از پوست حیوانات ساخته می شود. دف دارای یک قاب چوبی،زنجیر و پرده ای از پوست حیوانات است.

دَف، یکی از سازهای کوبه‌ای در موسیقی ایرانی است

دف یکی معروف ترین و قدیمی ترین سازهای کوبه ای ایرانی می باشد که عضوی از خانواده ی بزرگ پوست صدا های یک طرفه است. این ساز که با انگشتان دست نواخته میشود ، در گذشته بیشتر برای نواختن در خانقاه ها و موسیقی عرفانی مورد استفاده میگرفت ولی امروزه در اکثر سبک های موسیقی ایرانی شامل موسیقی دستگاهی و مقامی و فولکلوریک و تلفیقی و… مورد استفاده قرار میگیرد. 

دَفّ، یکی از سازهای کوبه‌ای در موسیقی ایرانی است که شامل حلقه‌ای چوبی است که پوست نازکی بر آن کشیده‌اند و با ضربه‌های انگشت می‌نوازند. دف ایرانی شبیه به ساز دایره و کمی بزرگتر از آن و با صدایی بم‌تر است. دف حلقه‌ای از جنس چوب می‌باشد که عرض آن حدود ۵ تا ۷ سانتی‌متر و قطر آن از ۲۵ تا ۴۰ سانتی‌متر است. بر یکی از سطوح این ساز پوست کشیده شده و در داخل جدار چوبی آن حدود ۴۰ حلقه‌ی فلزی قرار گرفته است.
 

تاریخچه دف نوازی

در ایران و بین کردها دف در خانقاه ها و در مراسم های مذهبی به همراه ذکر گفتن نواخته میشده و حالت عرفانی داشته ولی امروزه دف وارد موسیقی شده به صورتی که در اجراهای تلفیقی به همراه سازهای کلاسیک نیز مورد استفاده قرارمیگیرد و در سبک های مختلف مانند دستگاهی مقامی فورکلوریک و…نیز مورد استفاده قرار میگیرد.
حلقه های دف به صورت زنجیر وارو با فواصل معین و مشخص در قسمت داخلی دف قرار دارند و صدای دف را بسیار جذاب و دلنشین میکند.

در اصطلاح به صدای حلقه ها نفس نیز گفته میشود زیرا که صدایی شبیه به صدای نفس تولید میکندکه با افت و خیز دف یعنی بالا و پایین بردن دف هنگام نواختن به وجود می آید.