سنتور یک ساز زهی مضرابی است که توسط دو مضراب چوبی نواخته میشود. سنتورها در ابعاد و اندازههای مختلف ساخته میشوند که تفاوت آنها در بم یا زیری صدای تولید شده از آنهاست. انواع سنتور عبارتند از: سل کوک، لا کوک، باس، کروماتیک.
در اصطلاح به آن سنتور سل کوک میگویند که دارای دو ردیف نه تایی خرک در طرفین صفحه است که نت “دو” در آن همصدا با “دو” دیاپازون است. این ساز، ساز مرسوم و استاندارد برای آموزش است.
دو ردیف نه تایی خرک در طرفین صفحه قرار دارد که نت “دو” در آن همصدا با “ر” دیاپازون است. این ساز در ابعاد کوچکتر از سنتور سل کوک ساخته میشود و جزو سازهای انتقالی است. یعنی باید برای آن یک پرده پایینتر نت نویسی کرد. این ساز مناسب برای گروه نوازیها است.
این نوع ساز دارای جعبهی صوتی بزرگتر از سنتور معمولی است. سیمهایی با روکش فلزی در ضخامتهای مختلف دارد و از روی هر خرک دو یا سه سیم میگذرند. صدای آن یک اکتاو بمتر از سنتور معمولی است.
در این نوع ساز خط ملودی به سختی اجرا میشود و بیشتر برای گروه نوازیهای بزرگ برای همراهی استفاده میشود. وسعت آن برابر با وسعت سنتور معمولی است، ولی خرکهای بیشتری برای ایجاد نیم پرده و ربع پرده دارد. نت نویسی سنتور کروماتیک با کلید سل است و ۳۰ خرک بزرگ و کوچک برای ایجاد ۴۱ صدا روی صفحه دارد.
این ساز با ساختار سنتور کروماتیک یک چهارم درست (شامل ۸ صدا)، از طرف ضلع بزرگتر خرکهایی اضافه دارد و این صداها با کلید فا خط چهارم نت نویسی میشوند. این ساز جمعا دارای ۳۵ خرک برای ایجاد ۳۵ صدا است؛ و البته در قسمت صداهای بالا چند خرک کمتر دارد.