معرفی ساز فلوت
فلوت بوهم یا کنسرتی، نقره، تراورسیر رایجترین عضو خانواده فلوت و یک ساز غیر انتقالی است 
ساز فلوت با ملودی های کشیده و طولانی ونیز پاساژهای سریع و روان کاملا آشنا است و صدایش به خاطر حالت سبکی و زینتی که دارد و آثار تزیینی و روان بسیار خوب نقش ایفا میکند.
اجرای نت های تکراری سریع، نت های دو تایی، سه تایی و ترمولو گام ها و آرپژهای سریع همگی بر روی این ساز عملی و موثر می باشند.
تکنیک فلاتر FLUTTER یکی از پرکاربردترین تکنیک هایی است که فلوت نوازان از آن استفده میکنند.
صدای فلوت در تمامی محدودههای صدایی همگن است به جز پایینترین محدوده صدا (بمترین) و بالاترین محدوه صدا (زیرترین) و صدایی دلنشین، نرم و موزون و گرم و پرحجم تولید میکند.
فلوت به طور معمول از نقره یا نیکل ساخته میشود، اما ممکن است از فلزات گرانبهاتری مانند پلاتین یا طلا نیز در ساخت این نوع از فلوت استفاده شود.

فلوت آلتو (ALTO )

فلوت آلتو در مقایسه با فلوت صدای بمتری تولید میکند. این نوع فلوت یک ساز انتقالی است و صدای آن یک فاصله چهارم موسیقایی، بمتر از نت نوشته شده میباشد. قطر، طول و وزن فلوت آلتو در مقایسه با فلوت بیشتر است و برای رسیدن به کیفیت صدای خوب، به هوا یا به عبارتی نفس بیشتری نیاز دارد.
 

فلوت باس (BASS)

یکی دیگر از انواع فلوت است که اندازه آن در مقایسه با سایر فلوتها (پیکولو، فلوت، فلوت آلتو) بزرگتر است. قطر آن یک سانتیمتر از فلوت کنسرتی بزرگتر و طول آن 52 اینچ است. ساز فلوت باس یک اکتاو کمتر از آنچه که نوشته شده است شنیده میشود. صدای تولید شده توسط این ساز معمولا تامین کننده فرکانسهای بم (فرکانس پایین) است و از این رو فقط در “کنسرتهای کُر” مورد استفاده قرار می گیرد، زیرا صداهای بمِ گروه را (ستون اصلی موسیقایی) تقویت میکند.
وزن این عضو از خانواده فلوت به اندازهای است که میتواند تا حدی نوازنده خود را خسته کند. سوراخ جلوی این فلوت بسیار گسترده است و برای تولید صدای با کیفیت به هوا یا نفس بیشتری نیاز دارد.

فلوت کنترباس(CONTRA BASS) 

فلوت کنترباس یکی از اعضای نادر خانواده فلوت است. این ساز اغلب در گروههای فلوت دیده می شود، اما اخیراً در موقعیتهای موسیقی تکنوازی و مجلسی مورد استفاده قرار می گیرد. گستره صوتی فلوت کنتراباس، دو اکتاو بمتر از فلوت است و قطر، طول و همچنین وزن آن بسیار بیشتر از دیگر فلوتها است تا جاییکه سازندگان در فکر طراحی و تولید عصا یا میله برای قرار دادن فلوت روی زمین افتادند و به سهولت اجرای نوازندگان، کمک بهسزایی کردند.
تبدیل شدن به یک نوازنده برجسته فلوت ممکن است چندین سال طول بکشد. پس از تبدیل شدن به یک نوازنده نسبتا با تجربه، انتقال به یکی دیگر از انواع فلوت، کاری نسبتا آسانتر است. اگر قصد نوازندگی در یک گروه ارکستر را دارید، نواختن پیکولو رایجتر است و در چیدمان ارکستری و قطعات موسیقی کلاسیک ارکسترال بیشترین نقش را بعد از فلوت، نسبت به دیگر انواع فلوت دارد. فلوتهای آلتو و باس به ندرت در خارج از گروههای کُر مورد استفاده قرار میگیرند، بنابراین تا زمانی که یک عضو فعال در یکی از این گروهها نباشید، فرصت اندکی برای نواختن آنها پیدا میکنید. اگرچه در موسیقی معاصر، آهنگسازان امروزی قطعات متنوعی را برای آنها نوشته اند.