آشنایی با ساز ویولن و جزئیات مهم آن

آموختن موسیقی و نواختن ساز از گذشته های بسیار دور تا کنون مورد توجه بشر بوده است. موسیقی با روح و روان انسان گره خورده است و می توان به کمک آن اوقات فراغت بسیار ارزشمند و پرباری را ایجاد کرد.

در میان ادوات موسیقی سازهای زهی و آرشه ای به دلیل تولید صدای لطیف، گرم و دلنواز بسیار محبوب هستند. ویولن violon از انواع سازهای زهی و آرشه ای بسیار قدیمی است که صدایی بی نظیر و زیبا تولید می کند.

نه تنها تک نوازی ساز ویولن بسیار شنیدنی است بلکه موسیقی حاصل از این ساز در کنار سایر ادوات موسیقی نیز بسیار جذاب است، در این بخش از فرهنگ و هنر نمناک بیشتر با ساز ویولن آشنا شوید.

ویولن چیست؟

ویولن ساز زهی آرشه ای است که نقش آن چه در ارکستر بزرگ چه به طور جمعی و انفرادی بسیار پر اهمیت است که آن را شاه سازها می نامند. ویولن، معمولا برای موسیقی کلاسیک غربی و موسیقی جاز استفاده می شود.

انواع ویولن و معرفی خانواده این ساز

خانواده ویولن شامل سه ساز ویولن، ویولا و ویولن سل است. ویولن آکوستیک و ویولن الکتریک از انواع ویولن هستند.

ویولن آکوستیک:

ویولن آکوستیک که ساده ترین نوع ویولون و مناسب برای افراد مبتدی است.

ویولن الکتریک:

ویولن الکتریک دارای یک خروجی الکتریکی صدا است و از جنس فلز بوده و در سبک های راک، پاپ و … مورد استفاده قرار می گیرد. ویولن های الکتریک وزن کمترو تعداد بیشتری سیم نسبت به ویولون های آکوستیک دارند.

ویولن آلتو ( ویولا):

شبیه ویولن های آکوستیک است و نوازنده در هنگام نواختن مثل ویولن آن را روی شانه چپ قرار می دهد. این ساز از ویولن بزرگتر است و میدان زیر و بمی اندکی پایین تر از ویولن دارد. این ساز صدایی غنی، نافذ، تیره، آرامش بخش و سبک دارد.

ویولن سِل:

این ساز اندازه بزرگ دارد ونوازنده برای نواختن این ساز، نشسته و آن را روی پایه ای در انتهای آن روی زمین و بین دو پا های خود قرار می دهد و این ساز روی شانه نوازنده قرار نمی گیرد. دسته ویولن سل بالای شانه چپ نوازنده قرار می گیرد و نوازنده آرشه را به صورت افقی روی سیم ها می نوازد.

کنترباس (دابل باس):

بزرگترین عضو خانواده سازهای زهی آرشه ای است که برای نواختن آن نوازنده ایستاده و ساز را در کنار خود می گیرد و به گونه ای که دسته آن بالاتر از شانه سمت چپ نوازنده قرار می گیرد و آن را مانند ویولن سل با کشیدن افقی آرشه می نوازد. طنین کنتر باس قوی، پُر، ضخیم و زنگ دار است و در بین سازهای زهی پایین ترین سطح زیر و بمی و کمترین وسعت صوتی را دارد.