تنبور

از کهن‌ترین سازهای زهی است ، این ساز اولین سازی می‌باشد که دسته‌ای بلند به همراه کاسه و وتر داشته ‌است و در کتب و رسالات زیادی درباره این مورد سخن گفته‌ شده است. کتاب دیکشنری گراو که در زمینه‌ سازشناسی می‌باشد ، قدمت این ساز را پنج تا شش هزار سال رقم زده و بر اساس ۳ مجسمه یافت شده در خرابه‌های شوش ، تنبور دارای تاریخچه‌ ای در حدود ۱۵۰۰ سال پیش از میلاد است. تنبور در انواع کاسه های گلابی شکل در ایران رایج است و این ساز پس از اینکه در سوریه ساخته ‌شد ، از طریق ترکیه و یونان به باختر رفته و به صورت کاسه بیضی شکل وارد مصر شده ‌است. تنبور محمدی کاسه یک تکه یک ساز خوش صدا با کیفیت ساخت بالایی میباشد که مناسب برای افراد نیمه حرفه ای و حرفه ای میباشد.

تنبور در گذشته ساز نوازندگان ایرانیان به حساب می آمد. امروزه تنبور در سراسر ایران رایج است ، اما خواستگاه اصلی این ساز استان‌های کرمانشاه و کردستان و نواحی شمالی لرستان است. این ساز در این مناطق با نام‌های مختلفی از جمله ، تَمیُرَه ، تَمیرَه ، تموره و تمور شناخته می‌شود. این ساز شامل قسمت های مختلفی شامل ، کاسه ، دسته ، صفحه ، دستان ، خرک ، سیم گیر ، گوشی ، شیطانک و سیم ها میباشد.