بیشترترانه ها و رقص قرون وسطا مونوفون ( بافت تک خطی) هستند. در خلال قرون 12و 13 ترانه های بسیاری توسط تروبادورها (troubadour) و تروورها (trouver) خلق شده است.

تروبادورها (شاعر و موسیقیدانان اشرافی جنوب فرانسه) و تروورها (شاعر و موسیقیدانان اشرافی شمال فرانسه) این واژه ها با واژه های امروزی فرانسوی trouver به معنای یافتن ارتباط دارد، که یابندگان وسازندگان اشعار و آهنگ ها بودند.

این آهنگ ها به شیوه ای نگاشته شده اند که به خوبی می توان زیر و بمی صدا ها را از آن دریافت اما ارزش زمانی واقعی نت ها را به دقت مشخص نمی کند و کشش آنها را باید به قرینه ریتم طبیعی کلام حدس زد. پر طرفدارترین موسیقی های رقص قرون وسطا، «استامپی (estampie)» و «سالتارلّو(saltarello)» بوده اند. این قطعات بخش بخش هستند و هر بخش یک بار تکرار می شوند بار اول به صورت باز(ouvert) پایان می یابد و بار دوم خاتمه ای بسته(clos) دارد. احتمال داشت موسیقی رقص به طور کامل بوسیله یک یا دو ساز نواخته شود یا گروهی بزرگ که یک یا دو تک نواز داشت آن را اجرا کنند. در هرصورت تکنواز ها آواز هر بخش را می نواختند و سپس مابقیه نوازندگان به انها ملحق می شدند.

سالتارلو

سالتارلو یک رقص موزیکال است که در اصل ایتالیایی است. نسخه خطی اواخر قرن چهاردهم یا اوایل قرن پانزدهم با منشأ توسکانی، اکنون در کتابخانه بریتانیا است. معمولاً در یک متر سه گانه تند پخش می شد و به دلیل جهش عجیب آن، پس از فعل ایتالیایی saltare ("پریدن") نامگذاری شده است.

سالتارلو در دادگاه‌های اروپای قرون وسطا از محبوبیت زیادی برخوردار بود. در طول قرن چهاردهم، کلمه saltarello به نام یک مرحله رقص خاص (یک دوتایی با یک پرش در مرحله پایانی یا اولیه) و نام رقص تبدیل شد. یک متر موسیقی (سه گانه سریع)، که هر دو در بسیاری از رقص های طراحی شده، ظاهر می شوند، تمام رقص‌هایی که فقط از استپ و متر سالتارلو تشکیل شده‌اند. در این دوران، سالتارلو توسط گروه‌هایی از زنان مجلسی با لباس مردانه در مراسم بالماسکه رقصیده می‌شد.

استامپی( سده ی سیزدهم)

استامپی، رقصی قرون وسطایی و یکی از قدیمی ترین فرم های سازی بر جا مانده است. در دستنویس این استامپی، یک خط ملودیک تنها به نگارش درآمده است و مطابق معمول آن زمان اشاره ای بر این که کدام ساز ملودی را بنوازد دیده نمی شود.

در نمونه صوتی ما از این قطعه، ملودی به وسیله ی یک ربِک ( سازی زهی، آرشه ای)، و یک پایپ ( ساز بادی لوله ای شکل) اجرا می شود. چون احتمال می رود خنیاگران قرون وسطایی نغمه های رقص را با بداهه نوازی ساده ای نیز همراهی می کرده اند، نوازندگان در این اجرا صداهایی زمینه را که با سازی به نام پسالتریون(سازی زهی، زخمه ای) نواخته می شود به ملودی رقص افزوده اند. استامپی وزن سه تایی و ریتمی قوی و چالاک دارد.

در قرون وسطا رقص اغلب با موسیقی سازی همراهی می شد.