ساز هایی که در اجرای ترانه ها با موسیقی های رقص قرون وسطا مورد استفاده قرار می گرفتند عبارت بودند از:

طبل و نی : یک نی و یک طبل دو سر که توسط یک نفر نواخته می شدند.

شاوم(shawm): سازی دو قَمیشه، سَلَف اُبوآ، با صدایی قوی.

کرنت(cornett): از عاج یاچوب با پوششی از چرم که قسمت دهانی آن مانند ترومپ، اما سوراخ های انگشت گذاری آن شبیه به ریکوردر بود.

اُرگ(organ): علاوه بر اُرگ کلیسا ارگ پورتاتیو(portative) نیز وجود داشت که کوچک و دارای تعدادکمی نت بود و امکانجابه جایی آن، هنگام نواخته شدن وجود داشت.

زنگ ها: با اندازه ها و صداهای متفاوت که با یک چکش فلزی نواخته میشدند.

سیتول(citole): با چهار سیم برنجی که با زخمه زدن به صدا در می آمد .

هارپ(harp): کوچکتر از چنگ امروزی و سیم هایش بسیار کمتر از آن بود.

فیدل یا وییل(fiddle/vielle): قدری بزرگتر از ویولای امروزی با خرکی مسطح تر که این امکان را فراهم می کرد همزمان بر بیش از یک سیم نواخته شوند.

رِبک(rebec): ساز زهی گلابی شکل که معمولا سه سیم داشت.

هِردی گِردی(hurdy gurdy): سیم هایش به وسیله تیغ هایی که با حرکت انگشت پایین می رفتند فشرده میشدند و استوانه ی دواری که به وسیله ی دسته ای به گردش در می آمد آنها را مرتعش می کرد.

پسالتری(psaltery): سیم هایش به وسیله ی دو تیغه، هر کدام در یک دست، نواخته می شدند.

همچنین ریکوردر هایی با اندازه ای مختلف، فلوت قرون وسطا با صدایی نرم، ترومپ بلند و مستقیم قرون وسطا، لوت، نی انبان ها، ساز های کوبه ای مانند سنج ها، مثلث وانواع طبل ها نیز وجود داشت.