موسیقی غیر مذهبی قرون وسطا

به رغم چیرگی سرود گرگوریایی بر موسیقی سراسر قرون وسطا،  گونه‌ی دیگری از موسیقی نیز در آن سوی دیوارهای کلیسا وجود داشت. مهم‌ترین آثاری که با نگارشی قابل درک به جا مانده هست به قرن ۱۲ و ۱۳ مربوط است که توسط نجیب زادگان فرانسوی که تروبادورها و تروورها نامیده شدند ساخته شده است.

از سرشناس  ترین این ها یکی تروبادور، گیوم نهم، دوکِ اَکویی تِن از جنوب فرانسه و دیگری تروور شَستولِن دوکوسی از شمال  فرانسه بوده اند.

این آواز ها اغلب توسط خنیاگران درباراجرا می شد، که معمولا مضمونی عاشقانه داشتند اما آوازهایی در مورد جنگ‌های صلیبی، ترانه‌های رقص و آوازهای گروهی متعدد نیز در آنها دیده می‌شوند. در جنوب فرانسه، بانوان تروبادوری _مانند بئاتریز دو دیا_ بوده اند که آواز های در باره مردان می سراییدند.

حدود ۱۶۵۰ ملودی از تروبادورها و تروورها برجا مانده است. در نت نگاری این آثار از ریتم خبری نیست اما بسیاری از آن‌ها دارای وزنی دقیق و ضربی مشخص هستند. به این ترتیب آنها از سرود های بی وزن و آزاد گرگوریایی متمایز می شدند.

در قرون وسطا، مطربان دوره گرد در قلعه ها، میخانه ها ، و میدان های شهر به اجرای موسیقی و بند بازی می پرداختند؛ محروم از حقوق شهر نشینی و پست ترین مرتبه و جایگاه اجتماعی، هم تراز بردگان و روسپیان، فقط شمار اندکی بختآن را داشتند که شغلی دائم در خدمت اشراف بیابند. آنان در عصری که هیچ روزنامه ای وجود نداشت، یک عامل مهم خبر رسانی بودند. آن ها اغلب سروده های دیگران را می خواندند و بر چنگ ها، فیدل ها، و لوت هایشان نغمه های رقص می نواختند.